Annemlere gittik Dayım anneannemi getirmişti. Benim bir tanecik ananem yatalak hastasıdır. Bundan 2 sene önce yüksek şeker beynine vurunca sağ kısım felç geçirdi. Bu durumuna çok üzülüyoruz ama elden ne gelir. Annemler 4 kardeş sırayla bakıyorlar onu bizde sık sık ziyaret ediyoruz bizi görünce çok seviniyor.
O çınar gibi kadın gitti yerine ufacık çılız bir kadın geldi. Hani derler ya insan yaşlanınca çocuk gibi olur anneannemde aynı bir çocuk gibi şimdi. Yemek yemiyor zorla yemek yediriyoruz. –“ Ne istersin ne pişirelim sana” diyoruz. Bize verdiği cevap “ kek, çilolata” genelde hep tatlı türü bir şeller yemek istiyor. "Seni bu gün banyo yaptıracağız" dediğimizde "ben yıkanmam" diye bizimle kavga ediyor. "İlaç içiceksin" dediğimizde "ben ilaç içmek istemiyorum" diye ağlıyor. Mutlaka her seferinde bir şeyler buluyor.
Bir de onun açısından bakarsak oda haklı, yaşlı ve hiçbir ihtiyacını karşılayamıyor. Kendini ele muhtaç hissediyor, bunlar onun acısından çok kötü şeyler.
Hani anneanneme bizler bakıyoruz ya bakılmayan yaşlılarımız onlar ne durumdadır şimdi…
Allah kimseyi bir başkasına muhtaç bırakmasın (ÂMİN).
Anneanneciğim seni çok seviyorum ama ne olursun yemek yememezlik yapma. Günden güne eriyorsun seni bu şekilde görmek bizi çok üzüyor.